Sydney

Sydney
We zijn onderweg naar de Jenolan Caves. Dat ligt 70 km van Katoomba en de rit zal ongeveer een uur en een kwartier in beslag nemen. Het zal wat drukker zijn dan normaal. Het schijnt dat er een marathon is georganiseerd en de finish is bij de caves.

Het loopt helaas een beetje anders. Bij de laatste 15 km worden we gestopt. Vanwege de marathon is de weg afgesloten en moeten we omrijden.....wel een half uur!!! Ik heb zwaar de smoor in. De weg ernaar toe is smal en bochtig. Passeren is heel lastig. We parkeren de auto en nemen de shuttlebus naar boven, naar de caves. Daar is het eeg gekkenboel. Een heleboel mensen, voornamelijk lopers en de finish, met veel lawaai en drukte. Precies datgene waar ik een hekel aan heb.....en ik had al de smoor in. We gaan naar de kassa, dwars door de mensenmassa heen, om kaartjes te kopen. Er zijn verschillende rondleidingen door verschillende grotten. We kunnen nog kiezen voor 1 toer om 2 uur en 2 andere om 4 uur. Het is nu 20 voor 2 en we hebben nog niet gegeten. We doen toch maar de toer van 2 uur en halen nog snel een sandwich in het restaurant. De grotten zijn echt prachtig en we hebben inmiddels de nodige grotten gezien, over de hele wereld. Dit was zeker de moeite waard.

Bij het Koreaans tentje in Katoomba vraag ik of ze ook rundvlees met sla hebben. Ik weet nl. Niet meer hoe het heet. Nee dat hebben ze niet. Is niet een Koreaans gerecht....ik heb het later opgezocht op internet en het heet bulgogi en het is wel degelijk Koreaans. In het retaurant zit een man en die praat zo hard, dat het hele restaurant 'meegeniet' van zijn verhaal. Het is oorverdovend. Ik had ooit een cursusleider die vertelde dat als hij zo iemand tegenkwam, ernaar toe ging en tegen degene zei dat hij graag wil dat degene wat zachter praat, omdat hij niet zit te wachten op deze verhalen. Dat gaat zelfs mij te ver! We waren wel heel blij toen die man wegging.

De volgende morgen laatste ontbijt in Katoomba. We krijgen pancakes en die zijn overheerlijk. Onze gastheer was in het begin nog wat formeel, maar inmiddels is hij wat losser. Zijn vrouw maakt aan de lopende band grappen. Soms zo serieus dat ik niet altijd in de gaten heb, dat het een grap is. Ze zeggen dat Bondibeach vreselijk is en dat je sydney in een halve dag kunt doen.....we zullen zien.

We hebben om 3 uur afgesproken met Sabine, voor ons hotel. We zijn ruim op tijd in Sydney. Het verkeer is hier wel even andere koek! We moeten overschakelen naar de Paramaribomodus. Auto' s geven je geen break en snijden als het hun uitkomt. Geen geduld met mensen die hier niet bekend zijn?

Na het inchecken gaan we nog snel even lunchen om de hoek bij ons hotel. Peter deelt zelfs een kikkererwtgerecht met mij! Complimenten. De koffers uit de auto halen en naar beneden naar de lobby. Sabine zat al op ons te wachten voor het hotel. De begroeting is hartelijk. Zo goed kennen we Sabine niet, maar zo voelt het niet. We hebben ruim voldoende gesprekstof en het is of we elkaar al jaren kennen. We lopen naar een restaurant en bestellen een drankje.

Omdat het zo gezellig is en we voldoende gesprekstof hebben, bestellen we later iets te eten om te delen. Als we de rekening krijgen heeft de serveerster 2 wijn van de rekening gehaald omdat we lang op het dessert moesten wachten. Niets van gemerkt. We hebben lekker zitten kletsen. Maar altijd goed natuurlijk. Al met al is het na half 8 als we afscheid nemen. Sabine neemt de bus naar huis en wij gaan naar ons hotel.

De volgende morgen zijn we klaar voor Sydney. Eerst maar ergens ontbijten. Dat kan bij ons om de hoek. Ik bestel ei met spinazie. Verderop plaats een man zijn jonge hond aan paal en wacht zelf in de viswinkel op zijn bestelling. De hond is niet goed getraind en blaft de hele tijd omdat hij alleen is. Erg vervelend voor demensen in de buurt. Op een gegeven moment loop ik naar de man toe en vraag of hij zich wel bewust is van het feit dat zijn hond overlast bezorgd? Hij antwoord dat hij binnen 5 minuten weg is. Resultaat is dat hij de hond bij zich neemt en dat deze niet meer blaft!! Kunnen wij eindelijk rustig ontbijten.

We pakken de bus naar circulair quai. De buschauffeur is een uitzonderlijk opgewekt iemand. Hij groet iedereen uitbundig en oude mensen laat hij in de bus zonder dat ze een kaartje hoeven te kopen. Geen haast en een lach en vriendelijk woord voor iedereen! Dat gaat in Las Vegas heel anders. De buschauffeurs daar zijn vreselijk. Als we uitstappen zeg ik tegen hem dat hij vooral door moet gaan met putting smiles on peoples faces. Hij bedankt me uitbundig en wenst ons een fijne dag! Heerlijk zo'n man. We lopen naar the opera house, het symbool van Sydney. Daarna lopen we the botanic gardens in. Het is erg warm vandaag en niet erg aangenaam. In the harbour bestellen we een fish and chips om te delen. De zeemeeuwen zijn grappig. Ze vechten om een patatje en jagen elkaar weg met een hoop herrie. Het personeel jaagt de meeuwen weg, omdat ze het serviesgoed anders van tafel wieken met hun vleugels.
Daarna nemen we de ferry naar Manly beach. We zien onderweg dat er een grote brand is. Helikopters helpen met blussen. Als we in Manly zijn, is de brand alleen maar groter geworden. Helikopters vliegen af en aan. De rook is enorm.

Ik had die morgen om een andere kamer gevraagd. Helaas was er niets anders beschikbaar. We hebben erg veel verkeerslawaai in de kamer en de wifi is waardeloos. Ook stopt er om 4 uur in de morgen een vuilniswagen vlak onder ons raam.......Vanavond doe ik oordopjes in. Bij de Braziliaan neem ik een salade en Peter een kipgerecht met sla en aardappelsalade. Allebei heerlijk. Terug in het hotel gaan we nog even op het balkon zitten. Dit is openbaar en hier is de wifi redelijk. Om 10 uur komt er een hotel medewerker en die zegt dat hij het balkon gaat afsluiten en dat we daar weg moeten. Ik zeg tegen hem dat we hier zitten omdat de wifi in onze kamer zo slecht is. Ja en? Daar kan hij niets aan doen en de deur moet dicht. Peter zegt daarop dat hij niet reageert op onze opmerking. Toen werd de man boos en zei wat wij verwachten om 10 uur in de avond, dat hij er nu niets aan kan doen en dat hem ook geen melding bekend is van slechte wifi. Wat was ik boos op die vent. HORK. De volgende dag heb ik mijn beklag gedaan bij de manager en die was ontdaan. Hij bood ons een andere kamer aan. Voor de ene nacht te gaan, vond ik dat niet meer nodig. Hij bood wel een fles wijn aan als genoegdoening.

Het regent vandaag, maar de temperatuur is goed. We zitten in de bus naar het centrum. Omdat het behoorlijk hard regent, stel ik voor om uit te stappen bij Bondi junction. Daar is een enorme mall. Kunnen we eerst ff overdekt winkelen. We stappen uit vlak voor de applestore. Daar wil Peter uiteraard naar binnen. Het is heel gek, maar als je winkelen niet gepland hebt, dan beleef je er ook geen plezier aan. Ten minste dat vind ik. We gaan dus weer naar buiten en het is zowaar droog. We pakken de bus naar het centrum en stappen uit bij het Sheraton Hilton hotel. Hier moeten we even wachten tot de bui over is. Inmiddels regende het weer. We lopen het centrum in. Het mooie is dat er veel overkappingen zijn. Je hebt bijna geen kast van de regen. Victoriabuilding, Sydneytower, het theater en heel veel mooie winkels. Gucci, Louis Vutton enz. Enz. Ik word nog ergens naar binnen gelokt voor huidverzorgingsprodukten met diamant erin. Hoef je maar 1x per 2 weken te gebruiken en het kost haast niets. Als ik 2 produkten koop van elk 395 dollar krijg ik er 2 gratis bij. Nou ik dacht het niet. Ik moet even wachten want ze gaat overleggen. Nu is de prijs gezakt naar 495 dollar. Ze is heel erg dwingend, maar ik kan ook heel vasthoudend zijn. Ik krijg er ook nog een aftershave bij voor Peter. Ik ben blij als ik weer buiten sta. Wat een agressieve tactiek zeg!

We lunchen in Georgestreet. Ik maak Peter een compliment omdat hij steeds vaker gezond eet. We delen nu een turks brood met avocado, sla, tomaat en kip en een sapje van sinaasappelsap, gember, munt en ananas. We lopen verder naar Darling Harbour. Hier zit ook het aquarium. Entree is 40 dollar, beetje duur voor een kort bezoekje. Inmiddels is het weer compleet opgeknapt. We lopen via de Chinese tuin naar Chinatown. Als we op de kaart kijken, stopt een mijnheer met een soort golfkarretje, om ons de weg te wijzen. Zo aardig! Na Chinatown nemen we nog even een kijkje op Paddington market. Voor vandaag is het mooi geweest en we pakken de bus naar het hotel. We moeten wel een paar keer overstappen. Ik ben er inmiddels achter dat onze buschauffeur van gisteren een uitzondering was. ......

We besluiten in het hotel te eten en dat bleek een goede beslissing! Een goed klaargemaakte steak, medium rare, en met een gratis fles wijn van de manager!! Een heerlijke shiraz. Stond op de kaart voor 40 dollar!