Port Macquarie

Nelson Bay en Port Macquarie
Deze nacht besloten onze bovenburen om flink lawaai te maken. Het leek wel of ze het meubilair aan het verschuiven waren. Op een gegeven moment heb ik de strijkplank gepakt en flink tegen het plafond gebeukt.......dat hielp niet echt. Dan maar aankleden en naar de receptie. De dame bij de receptie zou er iets aan gaan doen. Ik mocht bellen als het lawaai niet ophield. Gelukkig deed het dat wel.

De volgende morgen gingen we godzijdank verder naar Nelson Bay. Goodbey Bondi beach!! Nog even ontbijten bij onze vaste stek en dan verder reizen, Sydney uit. Vlakbij ons ontbijttentje heeft een zwerver een vaste slaapplek. Hij ligt daar voor de deur te slapen terwijl iedereen passeert. Gisteren wou Peter hem net koffie aanbieden, toen bleek dat hij net een drankje bij de McDonalds had gehaald. Nu zat hij ook aan een McDonaldsdrankje. Peter z'n goede daad moet dus nog even wachten.

Sydney uitrijden ging redelijk gemakkelijk. Het is heerlijk om de drukte te ontvluchten. Omdat we allebei redelijk moe zijn, rijden we eerst Huntervalley voorbij. We gaan direct naar Nelson Bay en doen het verder rustig aan vandaag. We moeten van de Pacific hihgway afslaan richting Nelson Bay. Er is hier in de buurt een militair vliegveld en dat is te horen. Hopelijk heb je daar op ons logeeradres geen last van. We zien enorme zandduinen, net als in Oregon the Oregan Sanddunes. Prachtig gezicht. Verder richting Nelson Bay, zie ik in het veld verschillende groepen kangoeroes. We rijden Tomaree NP in. Ons logeeradres is net buiten het plaatsje. De oprit is steil omhoog. Altijd weer een uitdaging met de auto. We worden warm verwelkomd en dit is een heerlijke plek! We krijgen thee met koekjes en we worden overladen met informatie. De kamer is niet ruim, maar wel schoon en sfeervol. Bovendien kunnen we buiten zitten en er is een zitkamer voor de gasten.

We besluiten om lopend naar het restaurant te gaan. Dat is ongeveer een kilometer, dus waarom zou je de auto dan nemen. De bowlingclub is ons aanbevolen. Daar krijg je lekker veel groente. Maar mensen wat een drukte!! We moesten wachten op een tafeltje, behalve als we rock and rollers waren. Dan mochten we doorlopen naar tafel 51. Ik zei tegen het stel voor ons: may be you can do rock and roll! Definitly not, zei de dame en ze moest erg lachen. Onze ober werd Lurch genoemd door het personeel ( hij was nl. erg groot). Peter moest in de rij voor de bestelling van het eten en daarna in de rij voor de drankjes. Maar het is er wel goedkoop! 17 dollar voor een maaltijd en 14,50 voor een fles wijn.

De volgende dag rijden we naar het centrum en wandelen op de pier. Gisteren en vannacht heeft het geregend, maar het is nu erg warm. In de haven liggen prachtige boten. Er zit veel vis in de haven. De pelikanen hebben het hier letterlijk en figuurlijk voor het opscheppen. Wat een prachtige vogels zijn het en hier zoveel groter dan in Amerika. Meestal is in Amerika alles groter!!! We gaan verder naar shoal bay om de Tomaree outlook te bereiken. Dit is een pittige wandeling naar boven. Lengte slechts een kilometer, maar erg steil. Halverwege haakt Peter af, bang dat hij last van z'n knieën gaat krijgen. Ik ga dapper verder en het is de moeite waard. Een view over de inlet en de stranden aan de oceaanzijde. Naar beneden kom ik een vrouw tegen, helemaal uitgeput. Ze vraagt of het nog ver is? Ja, je moet nog wel ff door! Beneden zit Peter te wachten. Verderop zie ik iets in het gras. Ik denk eerst dat het een vogel is, maar opeens beweegt het. Het blijkt een Iguana te zijn. Een vrij grote hagedis. Wat een prachtig beest. Hij loopt als een dinosaurus en met z'n smalle tong lijkt hij wel een slang. Maar ze zijn ongevaarlijk.

We gaan in het dorp lunchen, maar dat is nog niet eenvoudig! Heel veel restaurants gaan gewoon dicht om 2 uur. We belanden dus bij een kebabtentje.....we gaan verder naar de gangan outlook. Hier kun je gewoon met de auto naar toe. En het uitzicht is zeker de moeite waard. Je kan de hele omgeving zien, met alle verschillende landtongen met daartussen water.

Uiteraard willen we de Sanddunes ook bekijken. Daarvoor moeten we naar Anna Bay. Er stopt net een bus met Chinezen. Ze zijn erg lachwekkend! Zodra ze de bus uitstappen zijn ze bezig met selfies of met foto's maken van elkaar. Alle modellenposes worden uit de kast gehaald. Er is een meisje, die een surfbord gebruikt om haar telefoon op te zetten. Met de timer maakt ze een selfie.....oog voor de natuur hebben ze niet. Na de fotosessie gaan ze snel weer verder naar het volgende.

We rijden nog even langs de golfbaan. Het schijnt dat daar altijd kangoeroes te vinden zijn. Vandaag helaas niet. Ook de Thai in Nelson Bay is een teleurstelling. We blijven het echter proberen.

De volgende morgen is het tijd om te vertrekken naar Port Macquarie. We rijden eerst naar Hunter valley om de Lindemans winery te bezoeken. Onze host mag graag praten. Je moet niet teveel vragen stellen, want ze houdt nooit weer op. Over de aboriginals, ze heeft een geadopteerde aboriginal dochter (de zogenaamde stolen generation), over de Australische natuur, bosbranden, gewoontes, enz. enz. Kans om met andere gasten te praten, krijg je niet. Maar ze is wel heel lief. We hebben het erg naar ons zin gehad.

Hunter valley is anderhalf uur rijden. De Lindemans winery is veel kleiner en eenvoudiger dan ik had verwacht. Ook waren er niet zoveel wijnen te proeven. We vonden ze bovendien niet zo lekker. Tot we een wijn van 59 dollar te proeven kregen. Die was heerlijk, dus we hebben toch maar een fles meegenomen. In het restaurant hebben we wat gegeten. Taco's met pulled beef. Normaal gesproken hebben wij genoeg aan 1 portie met z'n 2n. Maar dit was wel erg weinig, en dat voor 22 dollar! Onderweg heeft Peter nog maar ff een broodje gehaald bij de Mac. Mij kans om bananabread te proberen. Nog nooit gehad, dus nu maar eens proberen. Het heeft meer weg van een cake.

We naderen Port Macquarie en we rijden langs de golfbaan. Een grote groep kangoeroes is daar aan het eten. Morgen maar even terug om foto's te maken.
Ons hotel is snel gevonden. We worden weer allervriendelijkst welkom geheten. Onze kamer is lekker ruim met een balkon. Prima badkamer. Hier houden we het wel twee dagen uit. Omdat we allebei moe zijn, eten we iets naast het hotel. Toevallig is dat weer een Thais restaurant. peter vraagt eerst of alles wel vers wordt klaargemaakt. Dat werd ons verzekerd. Mijn tom ka soep was heerlijk. Jammer dat ze er zoveel vlees en weinig groente in doen. Peter z'n ginger/lentuikip was ook lekker. Maar ook veel vlees en weinig groente.ondanks de vermoeidheid, toch maar een blok om na het eten. Langs het water is het heerlijk stil en je ruikt de zee. Een grote groep mensen zit buiten op hun terras bij het hotel tegenover ons. Naarmate de avond vordert krijgen ze steeds meer lawaai. Zal wel door de drank komen. Gelukkig werd het stil om een uur of 11.

De volgende morgen maak ik nescafe op de kamer en delen we de plak bananebrood als ontbijt. We rijden naar het koalahospitaal. Hier worden zieke koala's opgevangen en opgelapt. De meeste koala's komen hier terecht door een aanrijding met een motorvoertuig of omdat ze door een hond gebeten zijn. Heel terecht hingen er posters aangeplakt dat je geen selfiesticks mag gebruiken. Dat hebben we Aziaten zien doen. Die arme koala's kregen die stick bijna in hun snufferd geduwd. Koala's raken ook vergiftigd door pesticiden. Hiervoor worden ze ook behandeld.

De volgende stop is Seaacres Rainforest NP. In het winkeltje verkopen ze allerlei pluchen dieren. Deze maken het originele geluid van het dier. De kookaburra produceert een lachsalvo en ik liet Peter de kaketoe horen. We moesten lachen om het gekrijs, net echt!! Via een boardwalk loop je door het regenwoud. Verschillende gumtrees, lianen en wurgplanten groeien daar. Als je geluk hebt kun je guanna's, diamantphytons en boskalkoenen zien. Helaas hebben we alleen 2 boskalkoenen gezien. Voordat je de wandeling gaat doen, word je gewaarschuwd voor springmieren, muskieten en bloedzuigers....... Geen last van gehad gelukkig.

Verder naar Kooloonbung park. Beetje lastig te vinden, maar het is gelukt. Ook weer via boardwalks loop je door mangrovebos. We horen een enorm gekwetter. Ik vroeg me af wat voor vogels zoveel lawaai maken. Toen we dichterbij keamen zag ik echter dat het vleermuizen waren. En niet een paar!! Bomen en bomen vol. Ik loop met een hand boven mij hoofd onder de bomen door. Bang dat ze 'iets' laten vallen. Op een gegeven moment is het lawaai zo erg en hangen de vleermuizen zo laag dat we besluiten terug te lopen. Peter was bang dat ze ons zouden aanvallen. Ik lach daarom en zeg dat dat wel een beetje meevalt. Zien we verderop een bord over flying foxes staan met de mededeling dat als je gebeten of gekrabt wordt, je naar de dokter moet. Oeps! We lopen verder via een andere boardwalk. Ik let scherp op of ik ook andere dieren zie. Een hagedis loopt snel weg. Verderop zien we weer vleermuizen, maar lang niet zoveel als verderop. Deze hangen ook veel hoger in de boom. Opeens zie ik een hagedis aan de kant van het water zitten. Gelukkig blijft hij mooi zitten. We kunnen goed foto's maken.

Nog even boodschappen doen bij Coles en bij de wijnhandel. Ik heb nog nooit zoveel wijn bij elkaar gezien. Wat een grote winkel. Ze hadden een fles wijn te koop van 350 dollar, van Wolf Blass. Die koop ik ook wel eens, maar dan een goedkopere versie. Peter was wel benieuwd hoe dat dan smaakt, een wijn van 350 dollar. We rijden langs de golfbaan in de hoop dat de kangoeroes er weer zitten. En inderdaad zaten ze er weer. Snel wat foto's maken en naar de Shell om te tanken. De teller stopt bij 67 cent en daarna stopt de pomp er mee. Ik ga naar binnen om assistentie te vragen. Volgens de pompbediende moet hij even resetten en dan doet ie het weer. Mooi niet! We rijden naar een andere pomp. Deze doet het gelukkig wel. Door het gedoe geeft de pompbediende ons een korting van 4 cent per liter! Toch aardig van hem.

Vanavond hebben we gegeten bij de Burgerrebellion Jimmy Kainama. De hamburger was overheerlijk. Jammer dat de salade met veel mayo was aangemaakt. De kleine portie patat was nog een hele kluif, zelfs voor ons 2en. De hamburger hebben we gedeeld. Iedereen om ons heen zag ik echter rustig een hele weghappen!