Coffs Harbour
Door: Rieny
Blijf op de hoogte en volg Peter en Rieny
22 Maart 2016 | Australië, Coffs Harbour
Coffs Harbour
Tegenover onze kamer had men een feestje....veel last van hard pratende mensen en dichtslaande deuren. Ik kon niet naar de receptie, want daar zit niemand na 7 uur. We hebben geen oog dicht gedaan. De volgende morgen vroeg ik aan de kamers ernaast of zij er ook last van hadden. Ja, ze waren er zelfs naartoe gegaan om 1 uur om er iets van te zeggen. Nou dat heeft weinig geholpen, want het ging door tot half 4. Ik ga naar de receptie om dit te melden. De dame van de receptie zei tegen me dat ik had moeten bellen. Ook al was het midden in de nacht. Dan was er iemand gekomen en desnoods was de politie gebeld. Ze vond het erg vervelend en bood een gratis overnachting aan. We reizen vandaag verder, dus daar gaan we geen gebruik van maken. We mochten dan wel gratis ontbijten in het restaurant. Ook dat hoeft niet, we hebben onze eigen yoghurt met fruit. Maar wel lief dat ze het aanbood. Gisteren moesten we de receptie wel bellen, omdat onze sleutel met chip het niet meer deed. Sta je daar voor je kamerdeur, bepakt en bezakt met boodschappen. Doet je sleutel het niet. Bij de receptie was niemand meer....gelukkig kwam er net iemand binnen en die heeft ff gebeld voor mij. De receptionist moest 2 nieuwe sleutelkaarten aanmaken. Hij wou ons wel in de kamer laten, maar daar ging ikniet mee akkoord! Hoe moet het dan als je gaat eten en je wil weer naar binnen. Dat vond hij niet zo leuk, want hij moest de computer uit de kast halen om nieuwe sleutels aan te maken.
De mensen die ook last hadden van het feestje vroegen me wat de receptie had gezegd. Ik vertelde ze dat we hadden moeten bellen. 1 vrouw zei, kom laten we hun nu wakker maken!! De daad bij het woord voegende, begon ze heel hard op de deur van 411 te bonzen. Zij liep weg en ik bleef staan. De deur wordt opengedaan door een slaperige vrouw van mid dertig. Ik heb haar even verteld wat ik van hun feestje vond. Ik heb haar bedankt voor mijn niet genoten nachtrust en dat we nu vermoeid in de auto verder moeten reizen, omdat zij zonodig tot half 4 lawaai moesten maken. Ze verontschuldigde zich en zei dat ze een verjaardagsfeestje hadden. Toen zei ik tegen haar hoe je het idioote idee komt om een feest in een hotelkamer te houden. Ik heb 175 dollar betaald om goed te kunnen slapen. Ze keek erg schuldbewust. Ik wenste haar een gelijksoortige ervaring, zodat ze zou weten hoe dat voelt en nog een prettige dag verder. Zo!! Dat was ik kwijt.
We mogen iets later uitchecken van de receptie vanwege dit alles en dat is heel fijn. We gaan nog even naar het strand om te genieten van de frisse lucht en het heerlijke weer. Op het strand voel je gelijk dat de warmte wordt opgenomen door het zand. Het is daar een stuk warmer dan op de boulevard. Op naar Coffs Harbour en een goede nachtrust!!
Het weer is wat wisselvallig, maar de temperatuur is goed. Ongeveer 25 graden. Zodra de zon doorbreekt is het gelijk warmer. We zijn een beetje klaar met restauranteten. Gisteren hebben we fruit en snoeptomaatjes gekocht voor onderweg. Coffs Harbour is niet zover rijden en we komen aan om een uur of 2. Bij de receptie is niemand......gesloten op zondag. En nu?? Een duur telefoontje? Gelukkig zie ik iemand van de schoonmaak lopen. Ze neemt me mee en zorgt dat er iemand meegaat naar de receptie. Het blijkt dat we een safecode hebben gehad via de mail. Daarmee open je een box, mat daarin je sleutel. Later blijkt dat die mail om half 2 verstuurd is. Beetje onnozel. Wij kunnen onze mail onderweg niet lezen. Maar het is weer opgelost. We hadden nog eT moeite om de ingang van de parkeergarage te vinden. Een ouder stel wees me de weg. Ik bedankte de man en hij zei dat het alleen maar 50 dollarcent kost. Waarop ik heel snel reageerde met I'll give you a high five, de daad bij het woord voegend. Hij kon daar wel om la chen. Het appartement is prachtig. 2 slaapkamers, 2 badkamers, volledig ingerichte keuken, een washok met wasmachine en droger. Mooi terras met luxe meubilair. Wij houden het hier wel 2 dagen uit.
We gaan boodschappen doen bij Coles en besluiten zelf een pasta te maken met groene asperges, champignons, pesto en een heel klein beetje ham. Groene salade er bij. Beetje gehad met restauranteten. Bij de kassa zegt het meisje, you got all the good stuff!!
Inmiddels de was gedaan en samen het eten klaar gemaakt. Heerlijk relaxed, we hoeven de deur niet meer uit. Jammer dat hier vlak achter het appartement een spoorlijn loopt. Gelukkig kunnen we redelijk goed slapen.
Peter had echter wel last van zijn ogen en hij denkt dat het komt door de glaucoomoogdruppels. Die moet je bewaren onder de 25 graden. Misschien zijn ze neit goed meer? We besluiten naar een apotheek te gaan. Dit medicijn wordt echter niet zonder recept verkocht. We meoten naar een dokter. Gelukkig zit die tegenover de apotheek. We zijn direkt Aan de beurt en binnen 3 minuten staan we weer buiten. 50 dollar armer en een recept rijker. Nu nog de oogdruppels halen. Kost nog eens 22 dollar. Gelukkig kon dit allemaal snel geregeld worden. We rijden richting Bellingen om een uur of half 12. Volgens mijn reisgids was dit een plaatsje als op een koektrommel. Wij konden echter niet ontdekken waarom. Ook bij het informatiecentrum weten ze dat niet. Het dorpje zit vol met hippies en alternatievelingen. We kopen ergens een broodje en rijden verder naar Dorrigo Rainforest. Je hebt daar een skywalk van 75 meter. Op boomtophoogte loop je over een boardwalk. Het uitzicht reikt niet ver. Het is nl. bewolkt. Toch is het de moeite waard. De flarden wolken geven het uitzicht iets bijzonders. Peter gaat niet mee de rainforest in. Het pad loopt nl. Naar beneden. Hij wil z' n knieen niet weer overbelasten. Ik ga alleen. Het is doodstil en vrij donker. Ik loop voorzichtig en kijk goed om me heen. Ik zie op de grond allerlei vogeltjes scharrelen. Als het zonlicht een plekje heeft om doorheen te schijnen, verspreid zich een sprookjesachtig licht. Ik geniet van elke minuut. Opeens loopt er een boskalkoen voor m'n voeten. Hij schrikt nog meer dan ik. Na een kwartier loop ik terug. Ik kom een groepje tegen die op blote voeten in slippertjes lopen. Onvoorstelbaar! Het is 16 graden. We zitten hier vrij hoog. Ik heb dan ook m'n fleece aan. Als ik bij het infocentrum terugkom zie ik dat je hier ook moet uitkijken voor bloedzuigers........ We rijden naar een picknickplek. Vandaar uit heb je een wandeling zonder hoogteverschillen. Op de plek lopen verschillende boskalkoenen te graven, op zoek naar eten. We komen een stel tegen in korte broek een t-shirt. Peter maakt daar een opmerking over. De man vertelt dat ze eerst warmer gekleed waren, maar ze hadden een eind gelopen en waren nu wel warm. Hij waarschuwde ons voor bloedzuigers en liet zijn been zien. Er was eentje op hem gevallen en de wond bloedde nog een beetje. Ik wou bijna niet meer gaan. We zijn echter op het midden van het pad blijven lopen. Gelukkig zijn de bloedzuigers ons bespaart gebleven. Als laatste hebben we vandaag maar weer eens een waterval op het programma staan. De Dangarwaterval. Wel een hele mooie. Tijd om terug te gaan naar het appartement. We besluiten in de buurt van het appartement een restaurant te zoeken. Vanavond wordt het Indiaas.
De volgende dag is het tijd om verder te reizen naar Byron Bay. Het is prachtig weer vandaag. 24 graden en blauwe lucht. We passeren de big banana. Een toeristische trekpleister. Wij hebben echter geen enkele behoefte om hier te stoppen en foto's te maken van dat lelijke ding. Als we onderweg even stoppen om de benen te strekken, zien we nog een guanna rustig langs de picknicktafels kuieren. Die stopplaatsen hier zijn trouwens prima!! Tafels met banken, een toilet en het zijn er ook veel. Ze liggen niet heel ver van elkaar.
Voordat we naar onze accomodatie rijden gaan we eerst lunchen in Byron Bay. Drukke plaats en overal betaald parkeren. Je moet je kenteken invoeren. Ik ben natuurlijk weer veel te snel en gooi 4 dollar in het apparaat. Blijkt dat iemand een vorige transactie niet had afgemaakt en dat ik nu voor diegene heb betaald....dus moest ik nog een keer 4 dollar betalen. In het koffietentje vragen we of de BLTsandwich met weinig mayo klaargemaakt kan worden. Dat kon wel. Daarna richting Azabu acc. Onze gps geeft aan dat we er zijn. Er is echter allen maar moeras. We moeten nog een heel eind verder rijden. Aan het einde van de weg, midden in het bos, ligt ons logeeradres.
Tegenover onze kamer had men een feestje....veel last van hard pratende mensen en dichtslaande deuren. Ik kon niet naar de receptie, want daar zit niemand na 7 uur. We hebben geen oog dicht gedaan. De volgende morgen vroeg ik aan de kamers ernaast of zij er ook last van hadden. Ja, ze waren er zelfs naartoe gegaan om 1 uur om er iets van te zeggen. Nou dat heeft weinig geholpen, want het ging door tot half 4. Ik ga naar de receptie om dit te melden. De dame van de receptie zei tegen me dat ik had moeten bellen. Ook al was het midden in de nacht. Dan was er iemand gekomen en desnoods was de politie gebeld. Ze vond het erg vervelend en bood een gratis overnachting aan. We reizen vandaag verder, dus daar gaan we geen gebruik van maken. We mochten dan wel gratis ontbijten in het restaurant. Ook dat hoeft niet, we hebben onze eigen yoghurt met fruit. Maar wel lief dat ze het aanbood. Gisteren moesten we de receptie wel bellen, omdat onze sleutel met chip het niet meer deed. Sta je daar voor je kamerdeur, bepakt en bezakt met boodschappen. Doet je sleutel het niet. Bij de receptie was niemand meer....gelukkig kwam er net iemand binnen en die heeft ff gebeld voor mij. De receptionist moest 2 nieuwe sleutelkaarten aanmaken. Hij wou ons wel in de kamer laten, maar daar ging ikniet mee akkoord! Hoe moet het dan als je gaat eten en je wil weer naar binnen. Dat vond hij niet zo leuk, want hij moest de computer uit de kast halen om nieuwe sleutels aan te maken.
De mensen die ook last hadden van het feestje vroegen me wat de receptie had gezegd. Ik vertelde ze dat we hadden moeten bellen. 1 vrouw zei, kom laten we hun nu wakker maken!! De daad bij het woord voegende, begon ze heel hard op de deur van 411 te bonzen. Zij liep weg en ik bleef staan. De deur wordt opengedaan door een slaperige vrouw van mid dertig. Ik heb haar even verteld wat ik van hun feestje vond. Ik heb haar bedankt voor mijn niet genoten nachtrust en dat we nu vermoeid in de auto verder moeten reizen, omdat zij zonodig tot half 4 lawaai moesten maken. Ze verontschuldigde zich en zei dat ze een verjaardagsfeestje hadden. Toen zei ik tegen haar hoe je het idioote idee komt om een feest in een hotelkamer te houden. Ik heb 175 dollar betaald om goed te kunnen slapen. Ze keek erg schuldbewust. Ik wenste haar een gelijksoortige ervaring, zodat ze zou weten hoe dat voelt en nog een prettige dag verder. Zo!! Dat was ik kwijt.
We mogen iets later uitchecken van de receptie vanwege dit alles en dat is heel fijn. We gaan nog even naar het strand om te genieten van de frisse lucht en het heerlijke weer. Op het strand voel je gelijk dat de warmte wordt opgenomen door het zand. Het is daar een stuk warmer dan op de boulevard. Op naar Coffs Harbour en een goede nachtrust!!
Het weer is wat wisselvallig, maar de temperatuur is goed. Ongeveer 25 graden. Zodra de zon doorbreekt is het gelijk warmer. We zijn een beetje klaar met restauranteten. Gisteren hebben we fruit en snoeptomaatjes gekocht voor onderweg. Coffs Harbour is niet zover rijden en we komen aan om een uur of 2. Bij de receptie is niemand......gesloten op zondag. En nu?? Een duur telefoontje? Gelukkig zie ik iemand van de schoonmaak lopen. Ze neemt me mee en zorgt dat er iemand meegaat naar de receptie. Het blijkt dat we een safecode hebben gehad via de mail. Daarmee open je een box, mat daarin je sleutel. Later blijkt dat die mail om half 2 verstuurd is. Beetje onnozel. Wij kunnen onze mail onderweg niet lezen. Maar het is weer opgelost. We hadden nog eT moeite om de ingang van de parkeergarage te vinden. Een ouder stel wees me de weg. Ik bedankte de man en hij zei dat het alleen maar 50 dollarcent kost. Waarop ik heel snel reageerde met I'll give you a high five, de daad bij het woord voegend. Hij kon daar wel om la chen. Het appartement is prachtig. 2 slaapkamers, 2 badkamers, volledig ingerichte keuken, een washok met wasmachine en droger. Mooi terras met luxe meubilair. Wij houden het hier wel 2 dagen uit.
We gaan boodschappen doen bij Coles en besluiten zelf een pasta te maken met groene asperges, champignons, pesto en een heel klein beetje ham. Groene salade er bij. Beetje gehad met restauranteten. Bij de kassa zegt het meisje, you got all the good stuff!!
Inmiddels de was gedaan en samen het eten klaar gemaakt. Heerlijk relaxed, we hoeven de deur niet meer uit. Jammer dat hier vlak achter het appartement een spoorlijn loopt. Gelukkig kunnen we redelijk goed slapen.
Peter had echter wel last van zijn ogen en hij denkt dat het komt door de glaucoomoogdruppels. Die moet je bewaren onder de 25 graden. Misschien zijn ze neit goed meer? We besluiten naar een apotheek te gaan. Dit medicijn wordt echter niet zonder recept verkocht. We meoten naar een dokter. Gelukkig zit die tegenover de apotheek. We zijn direkt Aan de beurt en binnen 3 minuten staan we weer buiten. 50 dollar armer en een recept rijker. Nu nog de oogdruppels halen. Kost nog eens 22 dollar. Gelukkig kon dit allemaal snel geregeld worden. We rijden richting Bellingen om een uur of half 12. Volgens mijn reisgids was dit een plaatsje als op een koektrommel. Wij konden echter niet ontdekken waarom. Ook bij het informatiecentrum weten ze dat niet. Het dorpje zit vol met hippies en alternatievelingen. We kopen ergens een broodje en rijden verder naar Dorrigo Rainforest. Je hebt daar een skywalk van 75 meter. Op boomtophoogte loop je over een boardwalk. Het uitzicht reikt niet ver. Het is nl. bewolkt. Toch is het de moeite waard. De flarden wolken geven het uitzicht iets bijzonders. Peter gaat niet mee de rainforest in. Het pad loopt nl. Naar beneden. Hij wil z' n knieen niet weer overbelasten. Ik ga alleen. Het is doodstil en vrij donker. Ik loop voorzichtig en kijk goed om me heen. Ik zie op de grond allerlei vogeltjes scharrelen. Als het zonlicht een plekje heeft om doorheen te schijnen, verspreid zich een sprookjesachtig licht. Ik geniet van elke minuut. Opeens loopt er een boskalkoen voor m'n voeten. Hij schrikt nog meer dan ik. Na een kwartier loop ik terug. Ik kom een groepje tegen die op blote voeten in slippertjes lopen. Onvoorstelbaar! Het is 16 graden. We zitten hier vrij hoog. Ik heb dan ook m'n fleece aan. Als ik bij het infocentrum terugkom zie ik dat je hier ook moet uitkijken voor bloedzuigers........ We rijden naar een picknickplek. Vandaar uit heb je een wandeling zonder hoogteverschillen. Op de plek lopen verschillende boskalkoenen te graven, op zoek naar eten. We komen een stel tegen in korte broek een t-shirt. Peter maakt daar een opmerking over. De man vertelt dat ze eerst warmer gekleed waren, maar ze hadden een eind gelopen en waren nu wel warm. Hij waarschuwde ons voor bloedzuigers en liet zijn been zien. Er was eentje op hem gevallen en de wond bloedde nog een beetje. Ik wou bijna niet meer gaan. We zijn echter op het midden van het pad blijven lopen. Gelukkig zijn de bloedzuigers ons bespaart gebleven. Als laatste hebben we vandaag maar weer eens een waterval op het programma staan. De Dangarwaterval. Wel een hele mooie. Tijd om terug te gaan naar het appartement. We besluiten in de buurt van het appartement een restaurant te zoeken. Vanavond wordt het Indiaas.
De volgende dag is het tijd om verder te reizen naar Byron Bay. Het is prachtig weer vandaag. 24 graden en blauwe lucht. We passeren de big banana. Een toeristische trekpleister. Wij hebben echter geen enkele behoefte om hier te stoppen en foto's te maken van dat lelijke ding. Als we onderweg even stoppen om de benen te strekken, zien we nog een guanna rustig langs de picknicktafels kuieren. Die stopplaatsen hier zijn trouwens prima!! Tafels met banken, een toilet en het zijn er ook veel. Ze liggen niet heel ver van elkaar.
Voordat we naar onze accomodatie rijden gaan we eerst lunchen in Byron Bay. Drukke plaats en overal betaald parkeren. Je moet je kenteken invoeren. Ik ben natuurlijk weer veel te snel en gooi 4 dollar in het apparaat. Blijkt dat iemand een vorige transactie niet had afgemaakt en dat ik nu voor diegene heb betaald....dus moest ik nog een keer 4 dollar betalen. In het koffietentje vragen we of de BLTsandwich met weinig mayo klaargemaakt kan worden. Dat kon wel. Daarna richting Azabu acc. Onze gps geeft aan dat we er zijn. Er is echter allen maar moeras. We moeten nog een heel eind verder rijden. Aan het einde van de weg, midden in het bos, ligt ons logeeradres.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
