Weddinganniversary

Vanmorgen had Peter voor mij een bloem uit de tuin geplukt. Het is onze trouwdag vandaag. We doen rustig aan. Gisteren was wel heel vermoeiend en we hebben tenslotte vakantie. In de middag rijden we naar mount washington. Prachtige omgeving. Hier schijnt de meeste sneeuw van heel BC te vallen. Het is hier een stuk frisser. Mijn warme vest komt zeer van pas. Je kan met de skilift naar boven (nog kouder) maar dat is wel prijzig. Het is mij te koud en Peter ziet het ook niet zitten. We rijden een stukje naar beneden naar de Ravenlodge. Die is momenteel gesloten. Hier beginnen echter ook verschillende wandeltrails. We doen de paradise meadow loop. Mooie loop in een soort alpenweide. We zien veel vogels. We zien grijze vogels en die zijn zo tam dat ze bij mensen op de hand gaan zitten. Peter steekt zijn hand uit en een vogel gaat op z’n hand zitten. Waarschijnlijk worden ze regelmatig gevoerd. Het is heerlijk weer. We zien nog verschillende andere vogels. We rijden terug naar Courtenay. Aan de kant van de weg zie ik een hond staan. Bij nader inzien is het echter een hertje. Met z’n bruine ogen, kijkt het mij aan. Gelukkig blijft het hertje staan en steekt het niet over. We willen naat de 40knotswinery. Helaas is die gesloten op maandag. Dus rijden we opnieuw naar sealbay. Hier lopen we de swamptrail. Voor vandaag hebben we weer genoeg lichaamsbeweging gehad. We gaan nogmaals eten bij Prime chophouse. Dat is ons goed bevallen. Dezelfde ober bedient ons. We raken aan de praat over Amerika en Trump. Hij maakt er geen geheim van dat hij Trump maar een morron vindt. Ik kan het alleen maar met hem eens zijn. We hebben het nog even over Obama en waarom deze man zo weinig voor elkaar heeft gekregen. Omdat hij van alle kanten werd tegengewerkt. En sommige mensen zeggen dat Trump doet wat hij zegt.....misschien wel ja. Maar wat hij zegt is zo absurd, dat hij die dingen beter niet kan nakomen......

We moeten vroeg op. Vandaag nemen we de ferry naar horseshoebay. We hebben niet gereserveerd, dus we lopen het risico dat we moeten wachten. We nemen afscheid van Thomas en Linda. Om kwart over 10 hebben we onze ticket voor de ferry gekocht. Die van 11 uur is echter vol en we moeten wachten op die van 12.15. Ik heb zelfincheckinsteucties gekregen omdat we zo laat arriveren. Dit gaat niet helemaal vlekkeloos. Een pincode hoort de deur open te krijgen. We bellen. Een dame gaat het systeem resetten. Daarna snel naar de lift en op 4 drukken. Hier heb je 2 minuten voor. We lopen naar het apppartement en pakken de sleutels en de parkeerinstructies. Ik moet nog een keer bellen, omdat we parking 1 niet kunnen vinden. Ze hadden nog nooit mensen gehad, die het niet konden vinden.....nou ja, 1 keer moet de eerste keer zijn toch? We parkeren de auto en brengen de bagage naar boven. Nu snel op zoek naar wat eten. In de lobby komen we een stel tegen. Ze snappen er helemaal niets van. Hoe gaat de deur open en hoe werkt het dan? Ik leg ze uit dat ze een zendertje hebben. Die moeten ze voor een kastje houden en dan gaat de deur open. O mam, thank you so much....we waren toch de eersten die er niets van begrepen ?? Veel restaurants zijn al gesloten. De Thai is nog open. We zijn de laatsten die iets uit de keuken kunnen bestellen. Helaas valt het eten tegen. Als we weggaan, blijve we nog even praten met de eigenaar. Hij raad ons af om naar de Capilano suspensionbridge te gaan. In 2003 wou ik hier al naartoe. Dus we gaan!