Op naar Fort Myers
Door: Rieny Vrieling
Blijf op de hoogte en volg Peter en Rieny
04 December 2017 | Verenigde Staten, Fort Myers
Op naar Fort Myers
We laten Miami achter ons. Allebei vinden we het niet erg om de drukte achter ons te laten. Ik maak de vloeren nog ff schoon, keuken opruimen, douche schoonmaken en wasgoed op een hoop. Gardy kan tevreden zijn over ons. Op naar Fort Myers. Ondanks dat ik gelezen heb dat de noordelijke ingang van de everglades gesloten is, gaan we toch ff kijken. Helaas is het nog steeds gesloten. We rijden verder op de Tamiamitrail. We zoeken een picknickplek. Het hek is niet open, maar we laten de auto voor het hek staan en lopen met onze spullen naar een picknicktafel. Campeerders moeten hun etenswaren in kasten bewaren, anders kunnen de beren erbij. Bij het water staat een groot bord dat je er niet moet zwemmen ivm alligators. Na de lunch rijden we verder en verderop op de Tamiamitrail maken we een wandeling. Wat is het hier toch mooi. Over een boardwalk lopen we in een cypressmoeras. Als we weer in de auto zitten, probeer ik alligators te spotten in het water naast de weg. Dat lukt aardig. Ik zie er een stuk of 8. De meesten liggen op de kant te zonnen. Helaas kan je hier nergens stoppen. We rijden voorbij Naples, verder naar Fort myers. Als we bij ons nieuwe verblijf aangekomen zijn, toets ik de keycode in en de deur gaat open. Een ruim huis, nette keuken, zwembad, maar geen tuin. Dat vind ik wel heel jammer. Maar ja je kan niet alles hebben. We gaan een hapje eten in de sportsbar and grill. De hele zaak hangt vol tvschermen en op al die schermen is sport te zien. Dat vind ik ok, alleen het geluid mag wel iets zachter. Als ik dat vraag, dan wordt er geen probleem van gemaakt. De volgende morgen staan we iets later op. Het was best een vermoeiende dag gisteren. We skypen nog ff met Christine, Jim, Flynn en Lois. Daarna gaan we naar Lovers Key state park. Dat is in Fort Myers beach. De entree is 2 dollar per persoon. Je pakt een en enveloppe, doet daar 4 dollar in, scheurt de helft af en hangt deze in de auto. De enveloppe gooi je in de bus. We lopen eerst de eagletrail. Ik zie inderdaad een arend. Verderop komen we Duitsers tegen. Zij hebben een manatee gezien. Een stukje verder zie ik een alligator. Volgens Peter is het een boomstam. Later moet hij toegeven dat een boomstam niet op die manier door het water glijdt of beweegt. Het is dus wel degelijk een alligator. We zien nog een soort visarend met zijn catch of the day in z’n klauwen. We lopen terug naar de auto om onze cooltas te pakken en zoeken een tafel om onze broodjes op te eten. Daarna lopen we nog een andere trail. Hier zien we een eekhoorn. Hij is niet bang, wel waakzaam. We lopen naar een poel, in de hoop daar alligators te ontdekken. Helaas is dat niet het geval. Op de terugweg zien we wel een schildpad en een wasbeertje. Onze vriend de eekhoorn zat ook nog op zn plek. Het loopt tegen half 5 en richting uitgang komen we een ouder echtpaar tegen. Hij loopt moeilijk. Zij vraagt de weg en hoe lang de trail is. Ik geef haar onze kaart en vertel haar hoe ze moeten lopen en hoe lang het duurt. Are you from the Netherlands? vraagt ze. Ye, how dit you know. Ze herkende het accent. Are you from the south, vraagt Peter. De man begint hard te lachen, want dat klopt inderdaad. Ze komen uit Kentucky. We praten nog even maar lopen dan toch echt door. Anders is het te laat voor ze om die wandeling nog te doen. We rijden naar huis met zere voeten maar een voldaan gevoel. We dineren bij Zushi Zushi. Peter neemt kip teryaki en ik neem uiteraard sushi. Op Fort Myers beach moet je betaald parkeren tot 9 uur. We moesten dus nog 3 dollar parkeergeld betalen. Wiebe Honing stuurt een berichtje. Hij verblijft momenteel ook in Fort Myers. We spreken af om woensdag samen iets te doen.
Het is alweer dinsdag. Vandaag gaan we naar Sanibel. De tolbrug kost 6 dollar. Dit doen ze om het eiland een beetje exclusief te houden. Er is geen hoogbouw op het eiland. Ons doel is het J.N. Ding Darling National Park. Hier kan je doorheen rijden met de auto, hier en daar stoppen en uitstappen om wildlife te bekijken. Entree is slechts 5 dollar en een zeer vriendelijke mevrouw die ons uitleg geeft over het park, vertelt dat de maximum snelheid 15 miles is en ons een geweldige dag toewenst! Je zal maar de hele dag in zo’n hokje moeten zitten en dan toch zo vriendelijk blijven......respect! We stoppen verschillende keren om pelikanen te bekijken. Je ziet hier bruine EN witte pelikanen. De witte heb ik hier nog nooit gezien. Dat klopt ook wel omdat ze hier niet altijd zijn. Alleen in de wintertijd. De witte pelikaan is veel groter dan de bruine en ze vissen op een andere manier. De witte dobbert rond en schept een vis uit het water. De bruine pelikaan neemt een hele mooie duik vanuit de lucht. Prachtig om te zien. We zien ook heel veel vissen uit het water springen. Soms wel een paar sprongen achter elkaar. We horen later dat dat mullets zijn en op deze manier ontsnappen aan ‘being dinner’. Bij de uitkijktoren ziet Peter ineens een kleine slang kruipen. Een dunne zwarte slang. Ze kunnen heel lang worden maar dit is nog een kleintje. Geen giftige slang, maar ook een niet giftige slang kan bijten. We blijven dus op afstand. Het is warm vandaag. De wind is welkom. We zoeken een picknickplek, maar overal moet je 5 dollar per uur betalen. We rijden een stukje de brug op. Daar waren picknicktafels, zonder dat je ervoor moet betalen. Je zit hier heerlijk aan het water. Nadeel is wel het verkeer op de achtergrond, maar eerlijk gezegd, heb je daar niet heel veel last van. We gingen wel wat verder weg zitten van een hele oude camper. De deur was vervangen door houten planken. De generator achterop draaide op volle toeren met heel veel lawaai. Peter moest gelijk aan breaking bad denken. Voor degenen die netflixen moet dit bekent klinken. Na de lunch keren we nog even terug op het eiland en rijden naar de vuurtoren. Ook hier moet je 5 dollar parkeergeld per uur betalen. Ik loop het strand even op en loop richting vuurtoren. Hier is eigenlijk niet veel te doen. Wel prachtig als je een stranddag in gedachten hebt.
Die avond gaan we eten bij Dog Fords rum bar and grill house. De frozen margarita is heerlijk en ook de pina colada van Peter is heel goed. We delen de ribeye en dat is geen enkel probleem. Gelukkig maar want het is meer dan voldoende voor ons. Dit restaurant is echt een uitzondering. Het is gezellig en mensen blijven hier ook wat langer zitten. We hebben lekker asperges erbij en overheerlijke aardappelpuree en ook nog een gegrilde tomaat. Alles is even lekker. Als toetje neemt Peter een ijsje en ik een keylimepie. Ondanks het delen zitten we behoorlijk vol.
De volgende dag gaan we Wiebe ophalen. Leuk om hem hier te ontmoeten en samen iets te doen. We rijden naar six mile cypress slough preserve en parkeren de auto. We lopen de boardwalktrail en de eerste lookout is op alligatorlake. Een stel wijst ons op een slang in de bosjes. Het is een lange zwarte waterslang. Op de kant van alligatorlake ligt idd een alligator te zonnen. Verderop de boardwalk kunnen we hem bijna aanraken en goed fotograferen. We komen veel mensen tegen met verrekijkers en cameras met grote lenzen. Allemaal natuurliefhebbers. We lopen langzaam de trail en letten goed op of we iets zien. Even verderop zie ik een eekhoorn in de boom. Nog verder zien we schildpadden en allerlei vogels. Bij een poel praten we met een zeer vriendelijk ouder echtpaar. Ze vertellen ons over de softshellturtle, de anhingabird, the applesnail en the mullet. De vrouw leent ons haar verrekijker. Altijd fijn om even met dit soort mensen te praten. Je steekt er altijd veel van op. Verderop ontdekt Wiebe een watermoccassin. Dit is een soort adder en is zeer giftig. Verder ook veel schildpadden gezien. Aan het einde van de trail zoeken we een picknicktafel en eten onze meegebrachte sandwiches met fruit. Daarna gaan we naar ons huis en nemen een drankje op ons terras. Wiebe wil wel mee uit eten, dus we gaan weer naar Dog Ford’s Rum bar and grill. Dit keer gaan we buiten bij het water zitten. De muziek (life) is erg gezellig en niet te hard. Wiebe neemt de ribeye, Peter de lemonchicken en ik neem de ribs. Het is een hele hap. Wiebe heeft geen probleem en krijgt alles op. Ik heb nog 3 ribs over en kan niet meer. Peter zit ook aardig vol. Maar wat een gezellige avond hebben we gehad. Dit restaurant is echt een aanrader. Qua eten maar ook zeker qua sfeer. We zetten Wiebe thuis af en rijden terug naar Summerwindscourt. Het was een leuke maar vermoeiende dag.
De volgende dag staan we wat later op. Ik zet wat minder koffie omdat er niet zoveel koffie meer is. Flynn belt ons via skype en heeft een heel verhaal over het vliegtuig en hij wil weten wanneer we weer terug zijn. Een paar nachtjes slapen, daar kan hij wel mee leven, als hij dan nu maar op de ipad mag! We doen boodschappen bij de Wallmart. Beide pinpassen weigeren dienst dus ik betaal met creditcard. Daarna gaan we naar manateepark. Een uur parkeren kost 1 dollar. Eerst zien we helemaal niets. Verderop zien we een kleine alligator in het water en later zien we een manatee rondzwemmen. Verderop is er veel bedrijvigheid in het water. Het moeten otters zijn, maar het is lastig te zien. Als we naar de uitgang lopen, komt de mevrouw van de souvenirwinkel naar ons toegelopen met 2 folders. Die wil ze ons meegeven. Er zitten kortingcoupons bij. Wat ontzettend attent en ik bedank haar dan ook. Die avond eten we thuis. We hebben een varkenshaas cajun voor op de grill en nog wat groene asperges. Verder verse boontjes en aardappelpuree parmesan uit een zakje. Het smaakt echt heerlijk!! En dat voor 5 dollar per persoon. Binnen 20 minuten stond er eten op tafel. Heerlijk eten op ons eigen terras. Zonder de buren (want die hebben we) gelukkig. Die roken namelijk en dat is niet fijn als je buiten zit.
We laten Miami achter ons. Allebei vinden we het niet erg om de drukte achter ons te laten. Ik maak de vloeren nog ff schoon, keuken opruimen, douche schoonmaken en wasgoed op een hoop. Gardy kan tevreden zijn over ons. Op naar Fort Myers. Ondanks dat ik gelezen heb dat de noordelijke ingang van de everglades gesloten is, gaan we toch ff kijken. Helaas is het nog steeds gesloten. We rijden verder op de Tamiamitrail. We zoeken een picknickplek. Het hek is niet open, maar we laten de auto voor het hek staan en lopen met onze spullen naar een picknicktafel. Campeerders moeten hun etenswaren in kasten bewaren, anders kunnen de beren erbij. Bij het water staat een groot bord dat je er niet moet zwemmen ivm alligators. Na de lunch rijden we verder en verderop op de Tamiamitrail maken we een wandeling. Wat is het hier toch mooi. Over een boardwalk lopen we in een cypressmoeras. Als we weer in de auto zitten, probeer ik alligators te spotten in het water naast de weg. Dat lukt aardig. Ik zie er een stuk of 8. De meesten liggen op de kant te zonnen. Helaas kan je hier nergens stoppen. We rijden voorbij Naples, verder naar Fort myers. Als we bij ons nieuwe verblijf aangekomen zijn, toets ik de keycode in en de deur gaat open. Een ruim huis, nette keuken, zwembad, maar geen tuin. Dat vind ik wel heel jammer. Maar ja je kan niet alles hebben. We gaan een hapje eten in de sportsbar and grill. De hele zaak hangt vol tvschermen en op al die schermen is sport te zien. Dat vind ik ok, alleen het geluid mag wel iets zachter. Als ik dat vraag, dan wordt er geen probleem van gemaakt. De volgende morgen staan we iets later op. Het was best een vermoeiende dag gisteren. We skypen nog ff met Christine, Jim, Flynn en Lois. Daarna gaan we naar Lovers Key state park. Dat is in Fort Myers beach. De entree is 2 dollar per persoon. Je pakt een en enveloppe, doet daar 4 dollar in, scheurt de helft af en hangt deze in de auto. De enveloppe gooi je in de bus. We lopen eerst de eagletrail. Ik zie inderdaad een arend. Verderop komen we Duitsers tegen. Zij hebben een manatee gezien. Een stukje verder zie ik een alligator. Volgens Peter is het een boomstam. Later moet hij toegeven dat een boomstam niet op die manier door het water glijdt of beweegt. Het is dus wel degelijk een alligator. We zien nog een soort visarend met zijn catch of the day in z’n klauwen. We lopen terug naar de auto om onze cooltas te pakken en zoeken een tafel om onze broodjes op te eten. Daarna lopen we nog een andere trail. Hier zien we een eekhoorn. Hij is niet bang, wel waakzaam. We lopen naar een poel, in de hoop daar alligators te ontdekken. Helaas is dat niet het geval. Op de terugweg zien we wel een schildpad en een wasbeertje. Onze vriend de eekhoorn zat ook nog op zn plek. Het loopt tegen half 5 en richting uitgang komen we een ouder echtpaar tegen. Hij loopt moeilijk. Zij vraagt de weg en hoe lang de trail is. Ik geef haar onze kaart en vertel haar hoe ze moeten lopen en hoe lang het duurt. Are you from the Netherlands? vraagt ze. Ye, how dit you know. Ze herkende het accent. Are you from the south, vraagt Peter. De man begint hard te lachen, want dat klopt inderdaad. Ze komen uit Kentucky. We praten nog even maar lopen dan toch echt door. Anders is het te laat voor ze om die wandeling nog te doen. We rijden naar huis met zere voeten maar een voldaan gevoel. We dineren bij Zushi Zushi. Peter neemt kip teryaki en ik neem uiteraard sushi. Op Fort Myers beach moet je betaald parkeren tot 9 uur. We moesten dus nog 3 dollar parkeergeld betalen. Wiebe Honing stuurt een berichtje. Hij verblijft momenteel ook in Fort Myers. We spreken af om woensdag samen iets te doen.
Het is alweer dinsdag. Vandaag gaan we naar Sanibel. De tolbrug kost 6 dollar. Dit doen ze om het eiland een beetje exclusief te houden. Er is geen hoogbouw op het eiland. Ons doel is het J.N. Ding Darling National Park. Hier kan je doorheen rijden met de auto, hier en daar stoppen en uitstappen om wildlife te bekijken. Entree is slechts 5 dollar en een zeer vriendelijke mevrouw die ons uitleg geeft over het park, vertelt dat de maximum snelheid 15 miles is en ons een geweldige dag toewenst! Je zal maar de hele dag in zo’n hokje moeten zitten en dan toch zo vriendelijk blijven......respect! We stoppen verschillende keren om pelikanen te bekijken. Je ziet hier bruine EN witte pelikanen. De witte heb ik hier nog nooit gezien. Dat klopt ook wel omdat ze hier niet altijd zijn. Alleen in de wintertijd. De witte pelikaan is veel groter dan de bruine en ze vissen op een andere manier. De witte dobbert rond en schept een vis uit het water. De bruine pelikaan neemt een hele mooie duik vanuit de lucht. Prachtig om te zien. We zien ook heel veel vissen uit het water springen. Soms wel een paar sprongen achter elkaar. We horen later dat dat mullets zijn en op deze manier ontsnappen aan ‘being dinner’. Bij de uitkijktoren ziet Peter ineens een kleine slang kruipen. Een dunne zwarte slang. Ze kunnen heel lang worden maar dit is nog een kleintje. Geen giftige slang, maar ook een niet giftige slang kan bijten. We blijven dus op afstand. Het is warm vandaag. De wind is welkom. We zoeken een picknickplek, maar overal moet je 5 dollar per uur betalen. We rijden een stukje de brug op. Daar waren picknicktafels, zonder dat je ervoor moet betalen. Je zit hier heerlijk aan het water. Nadeel is wel het verkeer op de achtergrond, maar eerlijk gezegd, heb je daar niet heel veel last van. We gingen wel wat verder weg zitten van een hele oude camper. De deur was vervangen door houten planken. De generator achterop draaide op volle toeren met heel veel lawaai. Peter moest gelijk aan breaking bad denken. Voor degenen die netflixen moet dit bekent klinken. Na de lunch keren we nog even terug op het eiland en rijden naar de vuurtoren. Ook hier moet je 5 dollar parkeergeld per uur betalen. Ik loop het strand even op en loop richting vuurtoren. Hier is eigenlijk niet veel te doen. Wel prachtig als je een stranddag in gedachten hebt.
Die avond gaan we eten bij Dog Fords rum bar and grill house. De frozen margarita is heerlijk en ook de pina colada van Peter is heel goed. We delen de ribeye en dat is geen enkel probleem. Gelukkig maar want het is meer dan voldoende voor ons. Dit restaurant is echt een uitzondering. Het is gezellig en mensen blijven hier ook wat langer zitten. We hebben lekker asperges erbij en overheerlijke aardappelpuree en ook nog een gegrilde tomaat. Alles is even lekker. Als toetje neemt Peter een ijsje en ik een keylimepie. Ondanks het delen zitten we behoorlijk vol.
De volgende dag gaan we Wiebe ophalen. Leuk om hem hier te ontmoeten en samen iets te doen. We rijden naar six mile cypress slough preserve en parkeren de auto. We lopen de boardwalktrail en de eerste lookout is op alligatorlake. Een stel wijst ons op een slang in de bosjes. Het is een lange zwarte waterslang. Op de kant van alligatorlake ligt idd een alligator te zonnen. Verderop de boardwalk kunnen we hem bijna aanraken en goed fotograferen. We komen veel mensen tegen met verrekijkers en cameras met grote lenzen. Allemaal natuurliefhebbers. We lopen langzaam de trail en letten goed op of we iets zien. Even verderop zie ik een eekhoorn in de boom. Nog verder zien we schildpadden en allerlei vogels. Bij een poel praten we met een zeer vriendelijk ouder echtpaar. Ze vertellen ons over de softshellturtle, de anhingabird, the applesnail en the mullet. De vrouw leent ons haar verrekijker. Altijd fijn om even met dit soort mensen te praten. Je steekt er altijd veel van op. Verderop ontdekt Wiebe een watermoccassin. Dit is een soort adder en is zeer giftig. Verder ook veel schildpadden gezien. Aan het einde van de trail zoeken we een picknicktafel en eten onze meegebrachte sandwiches met fruit. Daarna gaan we naar ons huis en nemen een drankje op ons terras. Wiebe wil wel mee uit eten, dus we gaan weer naar Dog Ford’s Rum bar and grill. Dit keer gaan we buiten bij het water zitten. De muziek (life) is erg gezellig en niet te hard. Wiebe neemt de ribeye, Peter de lemonchicken en ik neem de ribs. Het is een hele hap. Wiebe heeft geen probleem en krijgt alles op. Ik heb nog 3 ribs over en kan niet meer. Peter zit ook aardig vol. Maar wat een gezellige avond hebben we gehad. Dit restaurant is echt een aanrader. Qua eten maar ook zeker qua sfeer. We zetten Wiebe thuis af en rijden terug naar Summerwindscourt. Het was een leuke maar vermoeiende dag.
De volgende dag staan we wat later op. Ik zet wat minder koffie omdat er niet zoveel koffie meer is. Flynn belt ons via skype en heeft een heel verhaal over het vliegtuig en hij wil weten wanneer we weer terug zijn. Een paar nachtjes slapen, daar kan hij wel mee leven, als hij dan nu maar op de ipad mag! We doen boodschappen bij de Wallmart. Beide pinpassen weigeren dienst dus ik betaal met creditcard. Daarna gaan we naar manateepark. Een uur parkeren kost 1 dollar. Eerst zien we helemaal niets. Verderop zien we een kleine alligator in het water en later zien we een manatee rondzwemmen. Verderop is er veel bedrijvigheid in het water. Het moeten otters zijn, maar het is lastig te zien. Als we naar de uitgang lopen, komt de mevrouw van de souvenirwinkel naar ons toegelopen met 2 folders. Die wil ze ons meegeven. Er zitten kortingcoupons bij. Wat ontzettend attent en ik bedank haar dan ook. Die avond eten we thuis. We hebben een varkenshaas cajun voor op de grill en nog wat groene asperges. Verder verse boontjes en aardappelpuree parmesan uit een zakje. Het smaakt echt heerlijk!! En dat voor 5 dollar per persoon. Binnen 20 minuten stond er eten op tafel. Heerlijk eten op ons eigen terras. Zonder de buren (want die hebben we) gelukkig. Die roken namelijk en dat is niet fijn als je buiten zit.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
