Florida in november

Op zaterdag om 1 uur richting Ratingen vertrokken. En om 10 voor 4 waren we bij het hotel. Mooi hotel, netjes, schoon, rustig gelegen en een McDonalds voor de deur. Niet dat ik daar een liefhebber van ben. We zijn bij de buren gaan eten die avond. Dat was een gasthaus. Lekkere salade met kip gegeten en Peter had een schnitzel. Met drankjes waren we 30 euro kwijt! Onze auto kunnen we lang parkeren bij het hotel en de volgende ochtend bracht de shuttle ons naar het vliegveld. Wat een mooi vliegveld trouwens in Dusseldorf. Modern, ruim en helemaal niet druk. Inchecken en security is een fluitje van een cent. Dat gaat op Schiphol heel anders. Op tijd vertrokken naar Londen. Daar moesten we echter 20 minuten cirkelen omdat het te druk was om te landen. Heatrhow is wel andere koek. Security daar is een ramp. Mijn schoenen moesten uit, weer terug door de scan en dan ook nog fouilleren. Peter had nog meer pech. Omdat hij de i-pad in de handbagage had laten zitten, kom je in de uitvalrij. En hij was helaas niet de enige. We moesten dus erg lang wachten. We hadden 3 dames voor ons waarvan de handbagage helemaal uitgeplozen werd. Je staat er van te kijken wat sommige mensen allemaal meenemen! 1 vrouw had gewoon de halve Ici Paris bij zich. Allemaal tubes en flessen en potten van het een of ander.....ik heb alleen een tubetje handcreme, oogdruppels en een lipstick bij me. Maar goed, na dit oponthoud moesten we snel doorlopen naar de gate. Hier hadden ze vertraging, dus we waren nog ruim op tijd. De vlucht zou 9 en een half uur duren. Gelukkig hadden we redelijk goede plekken en de service van American Airlines is prima! Ik vond de vlucht wel lang duren, waar dat aan lag weet ik niet. Op Miami airport moet je tegenwoordig je eigen paspoort scannen, je vingerafdruk maken en in de camera kijken voor een foto. Hier krijg je een printje van en daarmee moet je naar een beambte. Hij was zowaar in een vrolijke stemming en maakte grapjes. Vervolgens moesten we onze koffers van de band halen en de auto ophalen. Wat ook nieuw is dat je niet meer met cash of credit kunt betalen voor de tolwegen. Hiervoor moet je een vignet kopen.......kosten 53 dollar per week. Dit heb je echt nodig, er zijn behoorlijk wat tolwegen, alleen al in Miami. Je wordt gefotografeerd zodra je een tolpoort passeert. Stoppen is er niet meer bij. Op zich wel een goed systeem want je hebt geen oponthoud. Onze gps deed raar. Ook is het moeilijk om te bepalen of je nu de snelwegexit moet nemen of dat je de volgende moet hebben. Met een kaart als ondersteuning, lukt dat wel. Het was echter al donker en dat is dan ook lastig. In elk geval zijn we een paar keer te laat en te vroeg van de snelweg afgegaan, maar uiteindelijk hebben we de eindbestemming bereikt. Het huis was ook nog lastig te vinden. De nummers lopen hier heel raar. Het springt van 9445 naar 9501 en aan de andere kant is het dan 9610. Gardy, onze gastheer verwelkomde ons zeer vriendelijk. Ik was kapot en na de bagage voor een deel uitgepakt te hebben, ben ik gaan slapen.

De volgende morgen was het heerlijk buiten. Eerst maar ff koffie zetten. Na de koffie boodschappen doen want er is uiteraard niets in huis. Buiten keamen we Gardy onze gast heer tegen. Hij is een gepensioneerd piloot. Zijn ex is een Nederlandse met Surinaamse ouders! Zijn 2 zoons wonen in Nederland. Hij is een gezellige prater, met veel geluid en intonatie. We hebben het over van alles en zo komen we ook op het proces tegen de agenten van de nekklem. Gardy ( zelf getint) snapt de ophef niet. In Amerika is zoiets ondenkbaar. Dan wordt je neergeschoten. Volgens Gardy heb je 2 situaties, je bent the windshield or the bug. Als je het insect bent moet je je gedeist houden en alle medewerking verlenen. Ben je het raam dan heb je niets te vrezen. Ik vond het een mooie vergelijking. Ondertussen werd het maar later en we hadden nog niets gegeten. Gardy had daar begrip voor en stuurde ons naar de dichtsbijzijnde winkel. Daar in de buurt konden we ook heerlijk ontbijten. De boodschappen waren zo gedaan. Iedereen is hier supervriendelijk trouwens. Bij de vleeswaren krijg je een plakje om te proeven wat je koopt. Op de parkeerplaats groet degene die met haar auto naast je staat. Het restaurantje bewaren we voor vanavond. De ontbijtjes waren ons iets te heftig. Thuis lekker gebakken ei gemaakt met heerlijk brood. De boter is hier ook altijd zo lekker. In de middag hebben we de auto gepakt en de old cutlerroad gereden. Dit is de weg langs de kust richting Miami downtown. In Coral Gables zijn we even uitgestapt bij een park. Overal in Miami heb je van die waterwegen vanuit zee het binnenland een stukje in. Mensen zijn zo in staat om hun boot voor de deur te parkeren. Nog even een kijkje in het winkelcentrum nemen. Prachtig aangelegd met verschillende levels. Niet voor onze beurs. Een schitterende jurk van Victoria Beckham voor 3000 dollar...... in de avond hebben we wel bij Macita’s gegeten. Een Colombiaans restaurant. Kip met zwarte bonen en kookbananen. Ik vond het erg lekker.