Miami en omgeving verder verkennen

Laat geworden gisteren, dat voel je wel de volgende morgen. Maakt niet uit, we doen rustig aan. Vandaag is het Thanksgiving. Veel winkels zijn gesloten en ook veel restaurants zijn dicht. We rijden vandaag richting Key Largo over de US1. Het is niet heel druk op de weg. Op de Keys aangekomen zien we veel rotzooi langs de weg. Moet allemaal nog opgeruimd worden na de storm. Veel mensen hebben er gelijk maar hun grofvuil bijgegooid. Er ligt nl niet alleen groenafval (takken, palmbladeren, boomstronken) maar ook oude matrassen en koelkasten. De Keys is een beetje vergane glorie. Het heeft het allemaal net niet. Veel trailerparks hier (mensen die in caravans wonen). Nou is daar niks mis mee, maar er ligt vaak wel opvallend veel rommel in de buurt van deze trailerparks. Onze bestemming is een vogelopvangpark. Gewonde vogels worden hier opgenomen en als ze genezen zijn dan worden ze weer vrijgelaten. Veel vogels zijn echter niet meer in staat om in het wild te overleven. Die blijven permanent in de opvang. Aan het begin van het park zit een kleine bluejay in een grote voliere. Om het gaas niet mee te fotograferen, zet ik de lens tegen het gaas. Gelijk komt die kleine dondersteen aanvliegen en pikt tegen het fototoestel. Ok, dan maken we een foto van iets verder weg. Er zit van alles hier, witte reigers, ibissen, uilen, oehoes, kalkoengieren, aalscholvers en pelikanen. We zijn net op het goede moment bij de pelikanen. Ze worden gevoerd. Een prachtig gezicht. Ik vind pelikanen prachtige vogels. Hun duikvlucht is ook mooi om te zien. Na dit bezoek rijden we verder richting Islamorada. Af en toe regent het en een stukje verderop schijnt de zon weer. Ik zit te kijken waar we hier met Frans en Annelies hebben gelogeerd, maar kan het niet ontdekken. Ik weet ook niet meer waar het in de buurt was. We zoeken een plek om te lunchen en lopen een soort pub binnen. Aan de achterkant lopen we er snel weer uit....Hier gaan we niet eten. Heel veel lawaai en het ziet er sleezy uit! De volgende plek is ook niets. Een seafoodbuffet. We willen een klein hapje, bovendien is Peter niet echt een seafoodman. Inmiddels regent het weer en niet zo zachtjes ook. We rennen terug naar de auto. We besluiten de lunch over te slaan en ons meegenomen fruit op te eten. Vanavond kunnen we dan wat vroeger gaan eten. Onderweg stoppen we bij de Keylimepiefactory. Dat wil ik toch eens proberen. We kopen 2 stukken en nemen het mee. Ben benieuwd. Waarschijnlijk vind ik het veel te zoet, maar je moet (bijna) alles een keer proberen toch? We rijden terug via een andere route. Deze weg loopt door het Crocodilelake national wildliferefuge. Mooie route door de natuur, niet veel verkeer. Terug op de US1 zien we bij toys are us een lange rij mensen staan. Wat is daar aan de hand? Ik denk dat ze voor black friday in de rij staan. Peter denkt van niet. Bij “onze” Publixsupermarkt aangekomen, blijkt dat deze ook gesloten is. We rijden terug naar de Wallmart. Er staan veel politieauto’s bij de Wallmart. In de winkel zijn bepaalde routes afgezet met lint. Wat is hier aan de hand? Het blijkt dat er rijen worden gemaakt. Als je een bepaald produkt wil kopen, dan moet je in de rij van dat produkt staan. Black friday, wat een waanzin! Als we wegrijden staat er nog meer politie! Als dat bij elke winkel nodig is...........niet te geloven. Peter wil graag vanavond even terug om te kijken hoe dat gaat. Ik niet. Mij niet gezien. Thuis maken we pasta met gehakt in tomatensaus. Lekkere salade erbij. Heerlijk eten op ons eigen terras en lekker veel groente. Wat wil je nog meer?

Vandaag gaan we naar de Everglades. Het is een mooie dag. De zon schijnt. Het waait een beetje, niet te warm dus. Een perfecte dag om er opuit te gaan. Eerst tanken. Tegenwoordig kan je bijna overal met je debitcard, oftewel pinpas betalen. Alleen in sommige restaurants kan je alleen met creditcard betalen. Pinpas is altijd goedkoper dan creditcard, dus daar zijn we wel blij mee. Bij de Publix halen we nog ff een sandwich en water. In de Everglades is namelijk geen gelegenheid om eten te kopen. We staan in de rij bij de deli als een man ons vraagt of we Duitsers zijn. Peter praat met hem. Nederland is volgens de man prachtig. Wij vinden Florida mooi. Nee, Florida is niks, volgens hem. This dammned weather and the nasty mosquitos. A lot of rain too! San Diego that’s the place to be. Ok, ieder z’n mening. Wij bestellen onze sandwich. Bruin brood graag. En wat moet er op? In elk geval roast beef. De dame noemt 2 soorten roast beef........en ik heb geen idee wat ze zegt. Ik vertel haar dat we hier niet vandaan komen en dat zij maar moet beslissen. Mayo? Niet te veel graag. Kaas? Ja, 2 plakjes. Wat voor kaas? Jeetje, al die keuzes hier. Om simpel van te worden. Uiteindelijk lekker veel sla en tomaten erop, ff doormidden snijden en we hebben een soort Subwayroll. Op naar de Everglades.

We stoppen eerst bij het visitorcenter. Een ranger vertelt de belangrijkste dingen. Welke stops zijn gesloten ivm de storm, welke bezienswaardigheden zijn er. Flamingo is het eindpunt en ongeveer 1 uur rijden van hier. Entree is 25 dollar. Hiermee kan je een week lang naar binnen. We stoppen bij Royal Palm. Hier lopen we de Anhinga trail. Die zie je hier ook. Anhinga is een slangenhalsvogel. Ze duiken volledig onder water om vis te vangen en daarna gaan ze ergens zitten met hun vleugels wijd uitgespreid. De vleugels worden dan droog door de zon. Er is overal nog veel water. Hierdoor is het lastig om wildlife te spotten. We zien wat vissen en reigers, maar verder niet. We eten ons broodje en een ranger vertelt iets over alligators en krokodillen. Ze laat ons een foto zien van de poel in de droge tijd. Dan wemelt het van de alligators. Ze kunnen zich dan nergens verstoppen. Nu wel helaas. In Flamingo in de haven kunnen we straks krokodillen en zeekoeien gaan spotten. We rijden die kant op en onderweg ruiken we de swampgeur hier en daar. Niet echt aangenaam. Het zit tegen zwavelgeur aan. In de haven in Flamingo lopen we rond. We zien inderdaad enkele zeekoeien zwemmen. Af en toe steken ze hun kop boven water. Krokodillen zien we niet helaas. Op alle parkeerplaatsen staan waarschuwingsborden voor gieren. Het schijnt dat ze gek zijn op de rubberen onderdelen van je auto. We parkeren steeds wat verder weg van deze beesten. We rijden terug en letten goed op waar de vistapoints zijn. Bij de swampgeur stappen we uit. Je wordt gelijk belaagd door muskieten. We moeten ons dus insmeren. We doen verschillende wandelingen. Een heel stuk boardwalk is kapot. We moeten terug lopen. De storm heeft hier huisgehouden. Een heel stuk boardwalk is weggeblazen. Het is mooi geweest en rijden richting uitgang. Onderweg zien we nog een aanrijding. Vreemd, want hoe krijg je het voor elkaar op een recht stuk weg, in een national park, om een aanrijding te krijgen. Ik denk alleen maar, gelukkig zijn wij dat niet. Onderweg naar huis besluiten we om vanavond ook thuis te eten. We halen groene asperges en kruidenkaas. Thuis kruid ik de rest van het gehakt met een beetje pastasaus en de groene asperges gooi ik in de koekepan. Beetje water erbij af en toe om ze gaar te stoven. Pasta erbij en kruidenkaas en gehakt bakken en klaar is ons avondmaal. Heerlijk gegeten, lekker veel groente. We eten 1 stuk keylimepie als toetje! Ook heerlijk.

Het is nog niet duidelijk wat we vandaag gaan doen. Geen zin om te winkelen of de drukke stad in te gaan. Geen zin om kapitalen entreeprijs te betalen. Uiteindelijk vind ik een statepark op Key Biscayne, Bill Baggs Cape Florida statepark. Met een vuurtoren die je kan beklimmen, veel wandelpaden. Klinkt ideaal. In de morgen hadden we nog mooi de gelegenheid om te skypen met Nederland. Flynn vertelt dat hij een garage van Sinterklaas heeft gekregen en geeft kusjes op de ipad om me gedag te zeggen. Het weer begint wat wisselvallig. Het ene moment schijnt de zon en het andere moment zijn er erg veel wolken. Maar het blijft droog. Om een uur of 12 rijden we richting Key Biscane. Het is druk in het park. Hele families zitten te bbq’n. Enorme koelbox mee. Het ruikt allemaal heerlijk. Wij wandelen langs de zee richting de vuurtoren. Er zijn hier veel leguanen. Omdat het zo druk is, laten ze zich helaas niet zien. Ik ga de vuurtoren beklimmen. Peter ziet dat niet zitten. Het is een hele klim naar boven. Het uitzicht is echter prachtig. Ik hou me goed vast aan de reling. Je wordt toch een beetje duizelig als je zo hoog staat. De vrouwelijke ranger beneden vraagt hoe ik het vond. Ik zeg haar dat het de moeite waard is maar wel een hele klim. I do that twice a day antwoord ze. It keeps you fit, zeg ik tegen haar. It keeps me tired, antwoord ze lachend terug. We lopen naar de auto om te lunchen bij een picknicktafel. We zien nog een wasbeertje rondscharrelen. Wat is buiten eten toch fijn. Ik snap die Amerikanen wel. Met hun coolboxen en zakken met houtskool. Wij houden het bij nog een stuk keylimepie, een banaan en wat zoute koekjes. Na de lunch lopen we richting haven. Ik zie nog een leguaan en wasbeer. Dat is puur geluk. Er zijn veel teveel mensen, zodat er weinig kans is om wildlife te zien. Ik denk dat een doordeweeksedag beter is. We hebben ons echter prima vermaakt. Tegen half 7 rijden we naar Chopstickrestaurant. Gelukkig staat de airco niet hoog. Peter neemt een groentegerecht met kip en ik neem kip met spinazie in pindasaus (is een bekend Thais gerecht). Lekker veel groente, het smaakt ons goed. Maar in feite kan je net zo goed het eten ophalen. We zitten alleen in het restaurant en het is ook niet echt sfeervol. Amerikanen gaan niet echt uit eten.