Thuis!!!

Ubud wordt in veel reisboekjes beschreven als een rustig plaatsje met een artistieke sfeer. Alles lijkt hier langzamer te gaan en de straten lijken minder vol (citaat uit zo'n boekje). Ik kan het hier niet mee eens zijn. Downtown Ubud is druk, heel druk. Monkeyforestroad aflopend kom je inderdaad veel winkels tegen met houtsnijwerk, schilderijen, beeldhouwwerken enz. maar om nu te zeggen dat het een artistieke sfeer uitademt.....nee! We zijn verschillende winkels binnengelopen opzoek naar een masker voor onze verzameling, maar dat valt nog niet mee. De keus is heel groot. Tot we in een winkel kwamen, waar de eigenaar ons een masker liet zien en gelijk nog 1tje. Laki en perampoean(jongen en meisje), zei hij. En dat was precies wat we zochten, maar hij vroeg een beetje veel en de maskers waren ook redelijk groot. Morgen in Mas (dorpje met allemaal houtsnijwerkbedrijfjes) gaan we ook nog kijken en uiteraard zullen we dan vragen naar de Balinese Romeo en Julia. Vanavond, vlakbij ons hotel, hebben we een plaatsje gereserveerd bij Laka Leke, een goed restaurant, waar ze vanavond een dansvoorstelling hebben. In Ubud hebben we reeds een chauffeur voor morgen geregeld. Bij ons in het hotel kost dat 45 euro voor de hele dag. Agung vraagt slechts 290.000 Rp = ongeveer 23 euro!!

De dansvoorstelling is prachtig, het is alleen te donker om te filmen of foto's te maken. De volgende morgen gaan we op pad met Wayaan en Agung. Eerst naar Celuk (dorpje met voornamelijk zilversmeden) en daar worden we gedropt bij een bedrijfje die gouden en zilveren sieraden maakt. Uiteraard krijgt Agung daar provisie, als wij iets kopen! Ik zie een mooie ring en die kost 75 USdollar, maar ik mag hem hebben voor 35. Ik zeg dat ik dat eerst aan mijn man moet vragen en doe zo net of ik dat zelf niet mag beslissen (jammer Peter dat de werkelijkheid anders is) en roep Peter erbij. Hij vraagt wat het in euro's kost..27 euro, nee teveel 20. Voor 25 mogen we hem meenemen. Nee 20, dan is het even stil en dan OK, verkocht. In Mas op zoek naar de maskers. Hier zijn ze nog duurder omdat waarschijnlijk de houtsoorten duurder zijn. We komen er dan ook niet uit en gaan weer weg. Agung wil echter heel graag dat we iets kopen (en dat snappen we ook wel) en brengt ons naar nog 2 andere bedrijfjes, maar we vinden niets van onze gading. De hele dag biedt hij aan om te bemiddelen in de prijs en dat we vooral de maskers in Ubud niet moeten kopen omdat dat slecht hout is.......Mooi verhaal zou Tabitha zeggen!! We gaan nog naar de Goah Gajah (olifantengrot) en naar Taro (olifantenpark). Hier hebben we olifanten gevoerd en foto's gemaakt met de olifanten. Tegen onze verwachting in was dat erg leuk. We hebben geen ritje gemaakt, dat vonden we niks. Verderop waren 3 kleintjes en die mochten we ook voeren. Erg leuk, want ze zijn behoorlijk gulzig en brutaal. Ze verdringen elkaar (en mij)om een stukje appel. De laatste stop is de Gunung Kawi, dit is een aantal gedenktekens van 7 meter hoog, uitgehakt in de rotsten. We moesten heel wat trappen af om er te komen, langs de meest fantastische rijstterrassen die we tot nu toe gezien hebben!! Het begint al een beetje te schemeren, het is er dan ook heel rustig, we zijn de enige toeristen. Peter en ik zijn er stil van, zo mooi!! En zo is er al weer een dag voorbij.

De volgende dag gaan we naar de winkel van de maskers. Na een beetje onderhandelen, zakt hij van 2,9 miljoen Rp. naar 1,5. Een mooie prijs vinden wij en we hebben een deal. Wat zal Agung balen. Die avond gaan we eten met "het stel" wat beneden ons in het hotel zit. Een paar oudere heren, Kees en Piet, uit Den Haag. Ze zijn gepensioneerd en reizen gedurende 9 weken door Azië. Ze hadden een antiekwinkel in de Ln v. Meerdervoort, hebben dat verkocht en genieten nu van het leven. De volgende dag gingen zij verder naar Seminyak. Wij gingen nog een dansvoorstelling bij daglicht bijwonen, zodat we dit ook op de gevoelige plaat kunnen vastleggen. De laatste dag vliegt om.

Het gevoel is een beetje dubbel, niet erg vinden om naar huis te gaan, maar het toch jammer vinden daqt de vakantie voorbij is. Het weer is ons niet meegevallen, erg warm en vochtig. Bali is niet zo groot, zodat 3 weken ruim voldoende is oms alles te zien.

De vlucht van Denpasar naar HongKong ging voorspoedig. Goede stoelen en goede plaatsen. Het vervolg was minder. Slechte stoelen (keihard) en slechte plaatsen (heel veel tocht, koude wind). Ik ben dan ook snipverkouden en Peter wist niet meer hoe hij moest zitten en zooooo koud. 12 uur duurt dan wel heel lang. Gelukkig was Tabitha samen met Christien, zo lief om ons op te halen van Schiphol. Geen tochtige en koude perrons, geen gesjouw met koffers en snel weer thuis.
We gaan nadenken over de volgende vakantie.