Brownsberg

Peter en ik zijn nog nooit bij de crematieplaats van de Hindoestanen geweest. Dus wij op zoek naar De weg naar zee. Onze gps stuurde ons echter naar de wijk Weg naar zee. Omdat vrouwen geen probleem hebben, met de weg vragen, ben ik uitgestapt en heb ergens de weg gevraagd. Het bleek dat we een zijstraat van de Kwattaweg moesten hebben, de H. Fernandezweg. Dat hadden we zelf dus nooit gevonden. Je rijdt helemaal door tot de kustlijn en daar is een bedevaartplaats voor Hindoestanen. Compleet met felgekleurde metershoge beelden van goden. Het was eb, dus wat je ziet is moeras en modder. Suriname heeft bijna geen strand. Verderop is de verbrandingsplaats. Er was net een crematie aan de gang. Daarom zijn we niet lang blijven kijken. Dat vonden we niet zo kies. Maar er lag een stapel hout klaar en de familie stond om de kist om afscheid te nemen. We waren uitgenodigd bij Vivien en oon Marcel om daar te eten. Vivien had roti klaargemaakt met aubergine. Het was echt overheerlijk!! De volgende dag gingen Tabitha en ik naar Brownsberg. Peter is daar al 2 x geweest en wou niet mee. Ik ben er 13 jaar geleden geweest en het leek mij wel leuk om het nog eens te zien. Wat lichaamsbeweging is ook niet verkeerd. De weg tot het dorpje Brownsweg is nu ook volledig geasfalteerd en dat rijdt een stuk comfortabeler. Onze gids Julio vertelde heel veel over de geschiedenis en de natuur. Hij wees ons onderweg de ravage die goudzoekers aanrichten, het vervuilde water en de gaten in de jungle. De berg op met de bus is echter nog steeds hobbelig! Op het plateau aangekomen, gingen we gelijk op pad. Eerst goed insmeren met deet. Het uitzicht op het meer viel een beetje tegen. Het was nl. Behoorlijk heiig. Wel zagen we 4 brulapen hoog in de bomen. We konden goed foto's maken, omdat ze rustig zaten te eten. Verderop lag er een dode buidelrat/opposum. Deze was aangereden en heel zielig, een paar kleintjes (kaal nog) krioelden over de moeder heen. Onze gids wou de kleintjes meenemen om aan z'n slang te voeren........ Gelukkig heeft hij dat niet gedaan. Ook hier kregen we weer een stok. Dat loopt een stuk beter! Onderweg kregen we uitleg over de planten. Dat de lianen van Tarzan eigenlijk luchtwortels zijn, omdat lianen van beneden naar boven groeien! Julio liet ons verschillende lianen zien met verschillende manieren van klimmen en groeien. Aan het einde van de wandeling was de Leoval. De 3 Belgen in ons groepje stapten direkt onder het water. Er was geen tijd voor de Irenewaterval. Om half 3 waren we weer terug op het plateau. Tabitha en ik hebben een douche genomen, schone kleren aan en toen waren we klaar voor de lunch.....om 3 uur. Wel een beetje laat, dus we hadden flink trek. We kregen een combi van nasi en bami en kip met wat atjar en groente, beetje sambal erbij. Heerlijk. Om 4 uur vertrokken we weer richting Stoneiland. De 3 Belgen in ons groepje zouden daar blijven. Voor ons was dat leuk omdat we nu aan de oever van het Brokopondomeer foto's konden maken. Een prachtig gezicht, al die boomstaken die boven het water uitkomen. Mensen die in het water poedelen....ondanks de piranha's die in het meer zwemmen. Daarna de lange rit naar huis. Om half zeven waren we thuis. Netjes afgezet door de chauffeur. Moe en voldaan! Het was een prachtige dag.