Leeuwarden

We zijn weer terug in Nederland en hebben het mooie weer meegenomen! The rainforest van Olympia NP is net een sprookje. Als je een wandeling maakt door het bos is alles extreem groen en overal groeit mos, op alle bomen en het hangt in de bomen. Je moet het zien, maar het is net of je in een Disneydecor rondloopt. Na de boswandeling zijn we naar de kust gereden. Daar zaten we niet meer zover vandaan. Hier is het gelijk 5 graden koeler. Op het strand hebben we nog een wandeling gemaakt. Ons motel is niet echt geweldig. Het is heel gehorig en de slaapkamer is heel donker. Wat wel leuk is dat we een balkon hebben met uitzicht op het meer. Als je vroeg opstaat, zoals ik om te gaan hardlopen, dan zie je nog de mist op het meer. In de loop van de ochtend is dat natuurlijk helemaal weg. Het is een mooi gezicht. In de kamer is ook geen koelkastje, alleen een koffiezet apparaat. En alles moet nodig een update of zelfs vervangen worden. Dit was wel de minste accommodatie van de hele vakantie. In het winkeltje (hoort bij het motel en de cabins) heb ik nog een fles wijn gekocht. Omdat we de wijn ook in het restaurant hadden gehad, wist ik dat ie lekker was. Peter maakt de wijn open en zegt al dat de kurk er raar uit ziet. Maar het is een kunststof kurk, dus volgens mij kan er niets mis mee zijn. Wel dus. Ik nam een slok en die wijn was niet goed. Snel teruggebracht en een andere fles meegekregen. Niet dezelfde soort, want ee andere fles bleek ook een rare kurk te hebben. De volgende dag moesten we inpakken en richting Seattle. Het weer is prachtig. We waren om 3 uur in ons hotel, vlakbij het vliegveld. Het plan was om Seattle nog even in te gaan, maar daar hadden we niet de energie meer voor. We zijn vroeg gaan eten bij Mangothai. Heerlijke curry met zalm gegeten. Peter had spinazie met kip en een pindasaus, ook heel lekker. Ik neem dat gerecht ook heel vaak. Ze hadden zelfs kleefrijst met mango als toetje. En dat is het dan zo'n beetje. Nog even tanken en toen richting Alamo, de auto inleveren. We hebben in totaal 3600 miles gereden. De Alamoshuttle bracht ons naar het vliegveld. Rich, de buschauffeur, hoopte dat iedereen een leuke vakantie had gehad en als we vragen hadden dan moesten we maar komen. Wij vroegen hem hoe we bij de hotelshuttle kwamen en waar de telefoontoestellen mstonden, waarmee je het hotel kunt bellen om de shuttle te bestellen. Rich stapt uit de bus, loopt een stuk met ons mee en wijst ons hoe we moeten lopen. Thanks Rich, you are great! Waar maak je dit nou mee?? In Seattle! De hotel shuttle was snel gebeld en toen zijn we de koffers gaan herpakken en wegen. Wat kan weg? Mijn fles wijn en maplesyrup goed inpakken. Mijn handbagage was veel te zwaar, maar meestal letten ze daar niet op. Half 3 opstaan, half 4 bus naar vliegveld en kwart voor 6 vliegen richting Houston. Alles ging volgens schema. Ik had al ingecheckt via internet en dat scheelt. Je kan dan heel makkelijk je boardingpass printen op het vliegveld en je koffers droppen. Daarna door de handbagagecheck, compleet met schoenen uit e.d. En daarna eerst naar de Starbucks voor a strong small coffee. Heerlijk.
In Houston moesten we weer even omschakelen vanwege de taal. Het zuidelijke accent is toch weer ff anders!! Je moet goed luisteren wat ze precies zeggen! De vlucht Houston Amstredam ging ook prima. We waren een uur eerder op Schiphol dan gepland. De trein terug was weer zo'n achterlijke trein met trap naar boven en naar beneden. Daar moet ik echt een klacht over indienen. Gelukkig stond Tabitha klaar op hoofdstation Leeuwarden om ons op te halen. Ik was zooooo moe! Ja Annelies, dit was echt het laatste verhaal van deze vakantie.